Neolitska naselja zemljoradnika i ribara koja datiraju između 3000. i 2000. godine pre naše ere, arheološki su utvrđena na Gornjem gradu Beogradske tvrđave, na Senjaku, Čukarici, Banjici, Gardoškom bregu u Zemunu i na više drugih mesta u okolini Beograda i Zemuna. Ređi su nalazi iz metalnog doba koji prethode pojavi prvih etničkih grupa na ovom tlu kada se, posle 800. godine pre naše ere, ovde javljaju ilirska plemena kasnije potiskivana doseljavanjem Kelta (od kraja IV i početka III veka pre naše ere). Arheološki nalazi potvrđuju prisustvo keltskog plemena Skordiska od kojih potiču i najstarija imena praistorijskih naselja Singidunum i Taurunum. Rimljani su na samom početku naše ere osvojili Singidunum, a zatim i Taurunum, definitivno pokorivši Skordiske. Rimski Singidunum i susedni Taurunum bili su u početku utvrđeni vojni logori na prirodnoj granici prema varvarskim plemenima.
Pročitajte više...
Srednjevekovni Beograd formiran je na krajnjem završetku beogradske grede nad samim ušćem Save u Dunav. Utvrđeni zamak nepravilnog oblika podignut je na samoj litici, ispod koje se prema Savi do obale protezalo utvrđeno podgrađe. Položaj i oblik prvobitnog srednjevekovnog Beograda, veoma smanjenog u odnosu na antički Singidunum i nevezanog za njegove ostatke, maksimalno je iskorištavao strateške pogodnosti zemljišta.
Pročitajte više...
Početkom XV veka, 1521. godine, Turci su posle više prethodnih napada i opsada osvojili Beograd. Od samog početka otkako je postao deo Otomanske imperije, a naročito kada su granice carevine prebačene daleko na sever i kada se grad našao u pozadini, Beograd se počeo intenzivnije razvijati i širiti. Širenje i razvijanje grada išlo je s početka sporije zbog još uvek postojeće opšte nesigurnosti položaja grada i njegove funkcije glavnog logora, snabdevačkog centra i skladišta za turska nadiranja ka severu, ali posle pada Budima 1541. godine, njegov razvoj je ubrzan.
Pročitajte više...